Nieuwsbrief 3 “werkbezoek” Oeganda

Beste lezer,

Zoals we al vaker verteld hebben gaat Florence elke week een middag naar de sloppenwijken om daar de tienermeisjes te ontmoeten en hulp te bieden op psychosociaal vlak. Wij zijn een middag met haar meegegaan….

Dan loop je daar als blanke westerling door de sloppenwijken, wat je dan ziet maakt je stil en verdrietig. De flying toilets ( plastic zakjes waar mensen hun behoefte in doen bij gebrek aan toilet ) lagen overal. Net als eindeloos veel petflesjes, verpakkingen en ander afval. En de geur die daarbij hoort……al die mensen die daar met velen op een klein oppervlak “wonen”. Moeders die wanhopig naar je roepen, mzungu ( blanke ) help ons, mijn kind is ziek….Nadat we de glibberige steegjes en smalle greppeltjes getrotseerd hadden, kwamen we aan bij het huisje van één van de tienermoeders, een lemen hutje van zo’n 3 bij 3 meter. Daar woont zij met 2 kleine kinderen, ongelooflijk…Nu was het droog, maar in Oeganda kan het ook vreselijk hozen, en dan is het de vraag of je lemen hutje het houdt! Sowieso ben je als meisje kwetsbaar en eigenlijk niet beschermd in een sloppenwijk. Er gebeuren daar dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. En als je daar dan staat lopen de tranen over je wangen en voel je je zó machteloos….

Hoe bijzonder is het dan om te zien dat Florence daar toch een stukje hoop brengt. Op een open plek in de sloppenwijk, die zij mag gebruiken, komen van alle kanten de tienermeisjes aangelopen, met en zonder kindjes. Er staan wat krakkemikkige houten bankjes waar ze op kunnen gaan zitten en omdat er vaak wel meer dan 60 meisjes komen huren ze ook nog wat blauwe plastic stoelen. Florence heeft een soort schoolbord waar ze aantekeningen op kan maken, alleen niet alle meisjes kunnen lezen helaas. De meiden luisteren aandachtig, en af en toe loopt iemand weg of er komt een nieuwe bij. De sessie deze middag ging over hoe kan je geld verdienen, hoe pak je dit aan. Ga niet bij de pakken neerzitten, maar probeer wat van je leven te maken. 

Eén meisje werd er uitgepikt deze middag omdat zij, zo jong (12 jaar) als ze is, de boodschap had begrepen. Heel verlegen vertelde zij aan de hele groep, samen met Florence, wat ze had gedaan. Dit meisje, wat nooit naar school is geweest omdat daar geen geld voor was, kreeg een paar weken hiervoor een klein bedrag van Florence met de opdracht om er meer van te maken. Ze kreeg 2000 ugandese shilling, dit is ongeveer €0,50. Ze had een jute zak gevonden, pluisde die wat uit elkaar zodat er jute draadjes ontstonden, kocht wat kraaltjes en ging armbandjes maken en verkopen. Van dat geld kocht ze meer materialen en kon daardoor nog meer verkopen. Uiteindelijk had ze in een korte tijd 10.000 shilling! Zo geweldig om dat te zien, en ook hoe trots ze was. Wij waren ook trots op haar en op Florence! 

Aan het einde van de les trakteerden wij op iets te drinken en een koekje….pure luxe!

Gisteren hebben we als werkgroep op de herfstfair in Leerbroek gestaan. Fijn dat we zo’n enthousiast team hebben dat meehelpt en meedenkt, ze zijn echt goud waard!

Carine, Natasja, Annet, Riet en gisteren ook Boaz, jullie zijn toppers! De opbrengst was €297,45🇺🇬.

Er kunnen nog steeds lootjes worden gekocht, €1 stuk. Maakt u ons los? Er zijn weer prachtige prijzen beschikbaar gesteld. Als u wilt kopen eerst even doorgeven hoeveel u wilt vóór u gaat betalen, het kan zijn dat ze hard gaan en op zijn.

Dank weer voor alle steun en betrokkenheid!